Beton komórkowy to całkiem nowy wynalazek, który stanowczo zepchnął na boczny tor inne rodzaje materiałów, które po prostu mają gorsze właściwości lub ich czas albo koszty produkcji są mocno nieopłacalne. Beton komórkowy, który możemy czasem nazywać również pianobetonem albo gazobetonem, to lekki beton o jednolitej strukturze porowatej. Beton komórkowy otrzymujemy, kiedy do mieszanki betonowej dodamy specjalne środki gazotwórcze. Gęstość objętościowa takiego betonu wynosi nie więcej, niż 750 kilogramów na metr sześcienny. Do betonu komórkowego używa się takiego kruszywa, jak piasek, ewentualnie popiołu czy mieszanki obu: popiołu wraz z piaskiem, spoiwem natomiast w większości przypadków jest cement portlandzki albo hutniczy tudzież wapno. Środkiem porotwórczym, czyli tą substancją, które tworzy puste przestrzenie w betonie, jest proszek aluminiowy albo pasta aluminiowa. Obecnie najczęściej beton komórkowy wykorzystuje się do wznoszenia albo ścian nośnych budynków albo ścian osłonnych, chociaż i tutaj wszystko zależy od gęstości oraz wytrzymałości na ściskanie betonu komórkowego.
Nowoczesny beton komórkowy
